For a few years, she gave me a roof over my head, fed me, nurtured me, even מוסר׳ט me, but most of all, she taught me how to live. She lived life to the fullest, loved unconditionally, had over three hundred grand and great grand kids; knew most of them by name and their occupations. She had the perfect balance between a devout jew and worldliness, they call it in Yiddish "צו גאט און צו לייט".
Her repertoire of Yiddish songs was endless. She was a walking Encyclopedia. Deep in her nineties she still knew the lyrics by heart. It was a pleasure playing and singing for her.
She always talked about the Holocaust and the stories of her survival, so her kids won't forget. Despite it all, she had a keen sense of humor, and a gift of story telling. It was a joy being in her presence.
She left a major mark on me and on the world that will live on forever.
She will be missed.
The end of an era! May her soul rest in peace. שרה בת ר׳ חיים! תהא נשמתה צרורה בצרור החיים"
Yossi Desser
קינדער-יאָרן, זיסע קינדער-יאָרן,
אײביק בלײַבט איר װאַך אין מײַן זיכּרון;
װען איך טראַכט פֿון אײַער צײט,
װערט מיר אַזױ באַנג און לײד ―
אױ, װי שנעל בין איך שױן אַלט געװאָרן.
נאָך שטײט מיר דאָס שטיבל פֿאַר די אױגן,
װוּ איך בין געבױרן, אױפֿגעצױגן,
אױך מײַן װיגל זע איך דאָרט,
שטײט נאָך אױף דעם זעלבן אָרט ―
װי אַ חלום איז דאָס אַלץ פֿאַרפֿלױגן.
און מײַן מאַמע, אַך, װי כ׳פֿלעג זי ליבן,
כאָטש זי האָט אין חדר מיך געטריבן;
יעדער קניפּ איז פֿון איר האַנט
מיר נאָך אַזױ גוט באַקאַנט ―
כאָטש קײן צײכן איז מיר נישט פֿאַרבליבן.
נאָך זע איך דיך, פֿײגעלע, דו שײנע,
נאָך קוש איך די רױטע בעקלעך דײַנע,
דײַנע אױגן, פֿול מיט חֵן
דרינגען אין מײַן האַרץ אַרײן,
כ׳האָב געמײנט, דו װעסט אַמאָל זײַן מײַנע.
קינדער-יאָרן, יונגע, שײנע בלומען!
צ׳ריק צו מיר װעט איר שױן מער נישט קומען;
יאָרן אַלטע, טרױעריקע,
קאַלטע, מרה-שחורהדיקע
האָבן אײַער שײנעם פּלאַץ פֿאַרנומען.
קינדער-יאָרן, כ׳האָב אײַך אָנגעװוֹירן,
מײַן געטרײַע מאַמען אױך פֿאַרלױרן,
פֿון דער שטוב נישטאָ קײן פֿלעק,
פֿײגעלע איז אױך אַװעק,
אױ, װי שנעל בין איך שױן אַלט געװאָרן.
Category
Comedy
No comments:
Post a Comment